Bayou Bliss – Old House Journal Magazine

18 Δεκεμβρίου, 2022 0 By admin

σπίτι σε στυλ bayou — Κρεολική επίδειξη ασβέστη σε χρώμα σολομού τυλίγει ζεστά το σπίτι, με τη χρήση μπρικέτας-ενδιάμεσα-κατασκευής από κάτω.

Η λευκή τους πλάκα ήταν ένα γραφικό σημείο κοντά στο Contraband Bayou, μέρος της προγραμματισμένης ανάπτυξης του Walnut Grove στη λίμνη Charles της Λουιζιάνα. Αφού μεγάλωσαν πέντε κόρες σε ένα σύγχρονο σπίτι Arts & Crafts, οι πελάτες οραματίστηκαν κάτι διαφορετικό για το επόμενο κεφάλαιο τους: ένα σπίτι με ρίζες στην αποικιακή ιστορία της Λουιζιάνα. Αποφάσισαν να αγκαλιάσουν τη ζεστασιά, το χρώμα και τη δεξιοτεχνία της κρεολικής και δυτικής ινδικής αρχιτεκτονικής.

Το κτίριο μεταφοράς συνδέεται με το σπίτι μέσω ενός αεραγωγού/αυτοκινητού.

«Ήθελαν το νέο τους σπίτι να σχετίζεται πραγματικά με τη δημοτική γλώσσα της Νότιας Λουιζιάνας», λέει ο αρχιτέκτονας J. Everett Schram, ο οποίος ήταν διευθυντής του Walnut Grove Design Group κατά την ανάπτυξη του έργου. (Έχει ξεκινήσει από τότε τη δική του επιχείρηση, Αρχιτέκτονας JE Schramστη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ.) Με καταγωγή από τη Λουιζιάνα και παθιασμένος με τη νότια αρχιτεκτονική, ο Σραμ αγκάλιασε πλήρως την ευκαιρία να εμβαθύνει στις ακαδικές, κρεολικές και καραϊβικές αποχρώσεις που επικρατούν στην περιοχή.

Ο κήπος στο παρτέρι του ιδιοκτήτη, στον μπροστινό δρόμο, είναι έργο αγάπης. Είναι περιφραγμένο με παραδοσιακό ασβεστωμένο φράχτη.

Στη Νέα Ορλεάνη, οι πελάτες του βρήκαν μια βασική πηγή αρχιτεκτονικής έμπνευσης: το Pitot House του 1799, μια από τις παλαιότερες κατοικίες στην πολιτεία και ένα διάσημο παράδειγμα δυτικού ινδικού στυλ. Στέγασε τον πρώτο Αμερικανό δήμαρχο της Νέας Ορλεάνης, James Pitot, και την οικογένειά του από το 1810 έως το 1819. αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως μοναστήρι από τις Ιεραποστολικές Αδελφές της Ιερής Καρδιάς. Αρχικά ένα εξοχικό κτήμα που περιβάλλεται από καλλιεργήσιμες εκτάσεις, το Pitot House τελικά τυλίχτηκε από την πόλη και τώρα είναι ένας προορισμός στο κέντρο της πόλης.

Μια γκαλερί πάνω από τη βεράντα και μια εξωτερική σκάλα που συνδέει αυτούς τους διαδρόμους είναι παραδοσιακά στοιχεία της κρεολικής αρχιτεκτονικής της Λουιζιάνας.

Έχοντας κατά νου αυτό το ζωντανό μνημείο, καθώς και τα σπίτια του φημισμένου αρχιτέκτονα της Λουιζιάνας A. Hays Town (1903-2005) που ερμηνεύτηκαν εκ νέου σε στυλ Ακαδικού και Κρεολικού στιλ, ο Schram σχεδίασε ένα εξοχικό σπίτι από την Καραϊβική κρεόλ που αγκαλιάζει την ιστορία με την αισθητική και τη νεωτερότητά του. στη λειτουργία του. Βαθιά πρόβολοι, περιτυλιγμένες βεράντες, μια εξωτερική σκάλα, μεγάλα παράθυρα γαλλικού τύπου και τακτοποιημένοι κίονες (σοβατισμένη τοιχοποιία στο πρώτο επίπεδο και γυρισμένοι κυπαρισσοί πάνω) είναι παραδοσιακά κρεολικά χαρακτηριστικά. Η ασβεστωμένη τοιχοποιία συμβάλλει στη νέα-παλιά εμφάνιση.

Αριστερά: Η οικογενειακή είσοδος και οι πόρτες του βεστιάριο συνδέουν το εσωτερικό με το αεραγωγό και την αυλή.
Δεξιά: Τα παραθυρόφυλλα ακολουθούν την καμπύλη των τοξωτών παραθύρων στην οικογενειακή πτέρυγα εισόδου του σπιτιού.

«Η οροφή μοιάζει με σχιστόλιθο, μια δημοφιλής τοπική επιλογή, αλλά το πήλινο πλακίδιο έχει καλύτερες θερμικές ιδιότητες», σημειώνει ο Schram. «Απορροφά τη θερμότητα κατά τη διάρκεια της ημέρας και την απελευθερώνει τη νύχτα και είναι πιο ανθεκτικό στις ζημιές από τον τυφώνα».

Μια βιβλιοθήκη βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του σπιτιού. Η ξυλουργική του είναι βαμμένη σε δύο αποχρώσεις του βαθύ μπλε-πράσινου. Οι αναδιπλούμενες πόρτες αυτού του δωματίου επιτρέπουν θέα
από την τοιχοποιία της μεγάλης αίθουσας. Απέναντι Η εσωτερική σκάλα στο πίσω μέρος της μεγάλης αίθουσας είναι δίπλα στη βιβλιοθήκη.

Αντί για την πιο τυπική ανάποδη διάταξη καθιστικού, ο αρχιτέκτονας διατήρησε τους κύριους χώρους καθιστικού και την κύρια σουίτα στο ισόγειο, κρατώντας τον δεύτερο όροφο για τέσσερα υπνοδωμάτια και ένα ανεπίσημο οικογενειακό δωμάτιο. «Ιστορικά, οι πιο επίσημοι χώροι ήταν στον επάνω όροφο και τα υπνοδωμάτια και οι χώροι των υπηρετών στον κάτω όροφο, λόγω των πλημμυρών», λέει ο Schram. «Με αυτόν τον τρόπο προστατεύονταν τα τιμαλφή και τα καλύτερα έπιπλα της οικογένειας».

Αριστερά: Ένα κομψό, απλό και αποτελεσματικό τζάκι Rumford κεντρίζει το υπέροχο δωμάτιο, όπου η Bella ξαπλώνει κάτω από έναν αντίκες επίχρυσο πολυέλαιο.
Δεξιά: Οι δημοτικές παραδόσεις είναι ορατές παντού. κάτω, η οροφή αντιμετωπίζεται όπως στην παλιά κρεολ
σπίτια, με εμφανή δοκάρια και σανίδες στο επάνω επίπεδο.

Για να δώσει την ψευδαίσθηση μιας συμβατικής ανάποδης διάταξης, ο αρχιτέκτονας ξεγέλασε το μάτι με τις εξωτερικές λεπτομέρειες. “Τα μπαλκόνια και οι βεράντες του επάνω ορόφου είναι όλα τοποθετημένα ένα βήμα από τις γαλλικές πόρτες και η οροφή έχει ανυψωθεί πάνω από το επίπεδο της οροφής κάνοντας τον δεύτερο όροφο να φαίνεται ψηλότερος από ό, τι είναι στην πραγματικότητα”, λέει.

Το γαλλικό μπλε αγκυρώνει μια ουδέτερη παλέτα. επάνω, τα ανοιχτά χρώματα αναπηδούν το φως γύρω από τη φιλόξενη κουζίνα. Τα πλακάκια τοίχου εμπνευσμένα από το Μαρόκο προσθέτουν υφή.

Με τη στοά της εισόδου να βλέπει ένα από τα δεντρόφυτα δίκτυα πεζοδρομίων της ανάπτυξης, το σπίτι απλώνεται στο πίσω μέρος σαν ένα μακρύ ορθογώνιο για να παρέχει ιδιωτικότητα. Αυτό το μήκος επιτρέπει στους κύριους χώρους διαβίωσής του να επικοινωνούν οπτικά με ένα από τα αγαπημένα στοιχεία των πελατών: τον κήπο τους, προσεκτικά διαμορφωμένο σε ευσεβής φράχτη με τσεκούρι σπαστά κυπαρισσιούλα.

Η Sadie χαλαρώνει στον κεντρικό χώρο του καθιστικού, πλαισιωμένο από ανακυκλωμένο ξύλο και παράθυρα από το δάπεδο μέχρι την οροφή.

«Παραδοσιακά, τα κρεολικά σπίτια είχαν τεράστιες αυλές πίσω από τις προσόψεις τους ή στην είσοδο των βαστίδων. Καθώς σε αυτό το ζευγάρι αρέσει να ασχολείται με τον κήπο, αποφασίσαμε αντ ‘αυτού να εγκαταστήσουμε έναν κήπο με παρτέρια γαλλικού τύπου, ένα μικρό φόρο τιμής σε μια φυτεία κρεολών», εξηγεί ο αρχιτέκτονας. «Λατρεύουν το πώς το σπίτι αγκαλιάζει τον κήπο κάτω από τις βεράντες και τη θέα στο bayou πέρα», συνεχίζει. «Σε αυτό το μέρος, έχουν τα καλύτερα και των δύο κόσμων».

Στο πίσω μέρος του ακινήτου, ένα γκαράζ – σχεδιασμένο να μοιάζει με μια ιστορική αμαξοστοιχία από τούβλα – εκτείνεται κάθετα στον κύριο όγκο του σπιτιού και συνορεύει με το πίσω μέρος του κήπου. Ομοίως, μια καμπούρα που βλέπει στον κήπο στην κύρια κρεβατοκάμαρα μιμείται την εμφάνιση μιας μικρής βεράντας που ήταν κλειστή. Τα διασωθέντα δοκάρια οροφής και τα δάπεδα από φαρδιά σανίδα αντίκες από πεύκο προσθέτουν στην ψευδαίσθηση ενός παλιού σπιτιού που έχει εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου. («Τα δάπεδα αλλάζουν κατεύθυνση σε σημεία για να φαίνονται μπαλωμένα», σημειώνει ο αρχιτέκτονας.)

Αριστερά: Το τραπέζι-αντίκα της οικογένειας, που αναπαλαιώθηκε από τον πατέρα του ιδιοκτήτη, κάθεται σε ανθεκτικό δάπεδο από σχιστόλιθο στο mumroom.
Δεξιά: Οι γαλλικές πόρτες οδηγούν από την τραπεζαρία στην μπροστινή βεράντα και τον κήπο. Το τούβλο ψαροκόκαλο έχει κράσπεδο πολλαπλών σειρών.

«Όταν ήμουν παιδί, ο A. Hays Town με ενέπνευσε πραγματικά να γίνω αρχιτέκτονας», λέει ο Schram. “Ο Τάουν ήταν ένας από τους πρώτους Αμερικανούς αρχιτέκτονες που ανέπτυξε το δικό του στυλ χρήσης διασωθέντων υλικών για να δώσει στο σπίτι μια όψη αντίκα. Τα σπίτια του είναι γνωστά για τη δημοτική τους εξέλιξη, αφηγούνται ιστορίες προσθηκών ή ανακαινίσεων για να γεράσουν την παρουσίασή τους.

Ένα αεράκι έξω από το κτήριο με δύο κόλπους λειτουργεί και ως χώρος στάθμευσης, το οποίο «βοηθά στη διάσπαση της οπτικής μάζας που θα προέκυπτε από ένα ευρύτερο γκαράζ τριών αυτοκινήτων», λέει ο αρχιτέκτονας. “Επίσης, διοχετεύει το αεράκι στην ιδιοκτησία, διατηρώντας την αυλή και τις βεράντες δροσερές ακόμα και σε υψηλές θερμοκρασίες.”

Κατά την είσοδο, το ισόγειο ξεκινά με μια μεγάλη αίθουσα, όπου μια χειροποίητη εστία από τοιχοποιία Rumford τραβάει τα βλέμματα. Στη διπλανή βιβλιοθήκη, οι αναδιπλούμενες πόρτες επιτρέπουν να φαίνεται αυτό το τζάκι. Αν και η μεγάλη αίθουσα είναι ανοιχτή στην τραπεζαρία πέρα, ο Schram τοποθέτησε καρφιά στους πλευρικούς τοίχους για να υπονοήσει ότι ένας (πλασματικός) εσωτερικός τοίχος είχε αφαιρεθεί.

Συνολικά, η εσωτερική αρχιτεκτονική είναι νηφάλια, με μικρή διακόσμηση. «Νομίζω ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους που το ιστορικό Pitot House έχει αντιγραφεί τόσο πολύ», λέει ο Schram. “Είναι ένα παραδοσιακό στυλ, αλλά μια πολύ καθαρή αίσθηση.”

Οι τραβέρσες πάνω από τις πόρτες χρονολογούνται από την εποχή που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να παρέχουν διασταυρούμενο αερισμό. Η οροφή του κύριου δαπέδου αναδημιουργεί την εμφάνιση των σανίδων δαπέδου και των δοκών στον επάνω όροφο που είναι ορατά από τα δωμάτια παρακάτω. Πτυσσόμενα τούβλα, πλακάκια από πηλό Ludowici και χειροποίητα φανάρια Bevolo (αυτά τα εμβληματικά φανάρια αερίου βρίσκονται σε όλη τη Νέα Ορλεάνη) γειώνουν περαιτέρω αυτό το σπίτι των γενεών.

«Αυτή η δομή επωφελείται από αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες που διαμορφώνονται με την πάροδο του χρόνου από το τοπίο, το κλίμα και τα έντονα καιρικά φαινόμενα της Λουιζιάνα», λέει ο Schram. «Η επιτυχία του ως σύγχρονου οικογενειακού σπιτιού αποδεικνύει τη διαχρονική αξία αυτής της πανάρχαιας δημοτικής γλώσσας».